ترانه ی ضامن اشک ها:
کشیده ام دو دست بالا
آقا تسلیمم به مولا
دلم پره از این دنیا
بکش سرم دسته جلا
اشکه چشمای منو
ببر توی صحن طلا
اذن دخول یادش بده
بگو اینجاس کرببلا
که شایدم دلش بشه
هواییه کرببلا
آقا بشو ضامن من
برم اینبار کرببلا
پ.ن: نکته رو بگم که آقا امام رضا جواز گرفتن کربلا هستن. و هر کس بخواد بره کربلا از ایشون می خواد
و اینکه اون تیکه که گفتم اذن دخول یادش بده بگو اینجاس کرببلا.. یعنی اینکه عظمت و بزرگی حرممتو بش نشون بده تا بفهمه کربلا هم این عظمتو داره تا هوایی کربلا بشه
دور کلاهش سبز بود
یک پایش هاچین و واچین
و یک پایش را برچیدند
به تعداد سنش
27 تکه اش کردند
تشنگی را زمزمه می کرد
یزید مهربان شده بود
از خونش سیرابش کرد
به زمین افتاد
مثل لاله واژگونی که
تنش قرمزو کلاهش سبز بود
اسم:علی بود
و اکبر وار پرچم شهادت را
بالا برد
نویسنده ریحانه رهبر
ایـــنــجــا صــبـــح اســت
میــخــواهـــم کــمــی ســحرِ تـــازه دم کــنــم
روی چــشمــان تــو
مــی بــیــنی!
بـــــرای جــرعه ای امـــروز منــتـظــــر نــگــاه تــو ام!
نویسنده:m.g
قسمت حساس اینجا بود. ما که نمی خواستیم مرضیه بویی از جریان جشن تولد ببره به فاطی سپردیم که یه جوری سره مرضیه رو گرم کنه تو رستوران تا مابریم کیکو بذاریم تو اتاق .نمی دونم چجوری فاطی تونست سره شو گرم کنه ولی خوب این کارو کرد. خلاصه منو مائده و زهرا پاشدیمو به خانم توکلی جان گفتیم که بیزحمت به آقای شمس آرا بگن که کیکو بمون بدن. خلاصه آقای شمس آرا اومدنو. منو زهرا رفتیم ازون دره آشپزخونه ی رستوران منتظر شدیم تا کیکو بدن. کیک و آوردنو ما گفتیم بشقابو کاردو چنگال هم می خوایم.وقتی کیک دست من بود زهرا تا اومد بلند شه یه کارخوشگل کرد. حواسش نبود و خورد به کیک و یکم از کیک در حد دو سه سانت خراب شد. خلاصه وقتی همه چیو گرفتیم رفتیم بالا برا تدارکات. کیکو گذاشتیم رو میز. تا اومدیم شمع هارو بذاریم دیدیم به به یارو به جا شماره 6 به ما 9 داده. خانم توکلی ام اونجا بودن. که ایشون دیگه قسمت پایه ای که میرفت تو کیکو بریدن تا ما مثه 6 کردیم و مجبور شدیم یکم از شمعو بکنیم تو کیک. پفکو چیپس هارو تو بشقاب ریختیم.نزدیکایه اومدن بچه ها بود. که رفتم از تو حمام یه تشت آوردم گفتیم تار های تشتمون رو کوک کنیم تا اینا میان. یکم روش زدیم. بعد زهرا می گفت همون موقع که ما زدیم. آقایونه شمس پشت در اتاقشون منتظر کلید بودن که انگار به زهرا گفتن جشن تولد تموم شد دیگه بدو. خلاصه این گذشت و مرضیه اومد تو اتاقو مام با تشتمون فضای معنوی رو تو اتاق حول دادیم. یه جمع سادده ولی به یاد موندینیه 7 نفره (البته با دختره خانم توکلی حساب کردم) بودیم. ترسیدیم اتاق بغلیو دعوت کنیم و بشون کیک نرسه. بعد فاز دادن هامون. رسید به کیک بریدن. کیکش چون روش چیزایه چسبناک داشت بریدنش با کارد سخت بود. این شد که بیشتر کیک خراب شد . ولی دوتیکه سالماشو دادیم آقایون. بعد خبر رسید که انگار فرموده بودند 6 نفر هستن(منظورشون اینه کیک کم بشون دادیم. اون وقت خودشون سر کیک دادن تولد آقایون شمس به ما ندادند) . یکی نبود بگه آخه آقایون ما خودمون بمون کیک نرسیددددددد. چجوری بیشتر به شما بدیم. بگذریم. به اتاق بغلیوو اتاق خانم توکلی جان هم دادیم.
بعد کیک دادنو رفتن خانم توکلی .یه دلخوریایی بینه ما ها پیش اومد. دلیلشم حالا بیخیال. گذشته ازینا قبل جشن تولد یه خبر بدی به من دادن. که سعی کردم جلو بچه ها به رو خودم نیارم. ولی وقتی تموم شدو دلخوریا تموم شد دیگه نشد جلو اشکارو بگیرم. حالا بیخیال اینو گفتم که هنوز در گیر اون مشکلم. برام خیلی دعا کنید خیلیییییییییییییییییییییییییییییییییییییی.
خلاصه اونشب گذشتو همون کارایه نصفه شبیم کردیمو(مثه تو مطلب رمزدار) و بعدش رفتیم بخوابیم. چون سحر می خواستیم بریم حرم. خدارو شکر سحر خانم توکلی مارو بیدار کردنو منو فاطیو زهرا پاشدیم. هر کاری کردیم مرضیو مائده خسته بودنو نشد با مون بیان. خلاصه رفتیم حرم. جاتون خالی یه فضایه معنوی داشتیم که کلی کیف کردیم. وقتی از خوده حرم اومدیم بیرون. ما سه تا شروع کردیم به شعر گفتن. خلاصه برگشتیمو وقتی اومدیم تو اتاق ( دوستان توجه کنید این قسمت مهمهههههههههههههههههههه)
مائده میگفت رو تخت حال خوابیده بود که یهو شنید اتاق بغلی یعنی آقایون ، پشت در موندنو دارن در میزن برن تو اتاقشون ، اول حسین حسین می خودندن ولی بعد که تو اتاقشون رفتن شروع کردن به خوندن بابا کرمو ... شعرایه دیگه. خلاصه مائئدم به دیوار میزنه که یعنی نکنید . ولی اونا بجاش می گن اینا هنوز تو فاز تولد دیشبن. ( قابل توجه این که این اتفاق ساعت 5 صب افتاد!!)
ادامه ی خاطرات پست های بعدی
دیواری پر از عکس
گریه
خنده
شادی
غم
پازلی بود که دنیا
نصفه و نیمه حلش کرده بود
مرگ جان میکند
و قبر از ترس مرگ
اشهدش را میگفت
نکیر و منکر امشب مر خصی اند
خدا خودش بالا سرش آمده
مرگ ! خدایت کیست؟
رسولت، امامت..
در جواب واماند
تنها امید را به گونه ای دیگرمی شناخت
و لحظه ای که دکتر
سرش تکان خورد، امیدی نیست
مرگ برگرد عقب
امید را احیا کن
خدارا بشناس
هنوز نذر های مادر
پشت اتاق عمل
بله یادمون افتاد چیپسو پفکو کافی میکس نخریدیم. خلاصه اجازه هرو گرفتیمو دویدیم رفتیم بخریم. مغزه بغلیمون نداشت . رفتیم اونوره خیابون. یه چیپسه
سرکه نمیکیو پفک چی توز موتوری با نسکافه خریدیم اومدیم بیرون. بعد دوباره رفتیم اونوره خیابون و راهمونو گرفتیم رفتیم. ( اینو بگم ما تو خیابونه طبرسی
بین کوچه 14 و 16 بودیم) داشتیم میرفتیم که یهو دیدیم رسیدیم به خیابونه بعدیو طبرسی 20 خورده ای. مام به رو خودمون نیاوردیم اشتباه اومدیم. و
واسه اوغات فراغت رفتیم تو مغازه هارو نگا کردیمو جنسارو قیمت کردیم. یهو دیدم گوشیم زنگ میخوره . خانم توکلی بودند. گفتن پس شما کجایین آقا ی
شمس ارا بیرون هتل منتظرن برید تو .مام گفتیم چشم میایم. خلاصه سلانه سلانه رفتیمو دیدیم آقای ناصحی و اقای شمس ارا دم درن. و به ما گفتند شما
کجا بودین؟ مام به رو خودمون نیاوردیم راهو اشتباه رفتیم. و خندیدیم رفتیم تو اتاق.حالا گذشتو شب شدو ما رفتیم حرم. تو راه برگشت اسطوره ترین اتفاق
به وقوع پیوست. که این میره تو مطلب رمز داررررررررررررررر
اهان اینو بگممممممممممممممممممممممممممممممم
تو مشهد تولده مرضی بود. من از قبل. یه کارت پستال براش درست کردم اینم عکسش
خلاصه فردا ما شبش می خواستیم جشن تولد بگیریم. برا همین روزش با آقای شمس آرا رفتیم کیک فروشی. اولین مغازه که نداشت مجبور شدیم بریم
مغازه بعدیه. و باید با تاکسی میرفتیم. خلاصه سوار شدیمو وقتی منو مائده پیاده شدیم و اومدیم برمی. دیدم چادر زهرا گیر کرده به در ماشینو راننده هم
رفته بودو درو قفل کرده بود. خلاصه رفتیم بش گفتیمو درو وا کردد. رفتیم تو مغازه و یه کیکو انتخاب کردیم. آقای شمس آرا میگفتن اون کیک خره رو
انتخاب کنید . اون دوکیلو بودو قیمتشم 24 تومن بود مام خب پولمون ... . خلاصه آقای شمس ارا گفتن من بقیه شو میدم. مام از ترس اینکه کل کیکو واسه
این سهمی که میدن نقاپن گفتیم نه(البته شوخی کردما. یه وق به دل نگیرن.) خلاصه رفتیم شمع انتخاب کنیم که چشایه کنترل نامحسوس من دوعدد
زنبور در یخچال های خوشمل شیرینی ها پیدا کرد. خلاصه کیک کوفتمون شد. اول خواستیم فشفشه بزرگارو انتخاب کنیم که دیدیم گران است. بش گفتیم
یه شمع عدد یک بده و یه شمع عدد شیش. بعد فهمیدیم مغازه داره چه سوتی داده بود. به جا شمع شماره شیش شمع 9 داده بود. مام مکافات داشتیم
تا اینو به شیش در بیاریمش. بعد فهمیدیم اصن بد بخت. 15 ساله میشد. خلاصه اینا رو خریدیمو سوار تاکسی شدیم. تورا ه راننده بستنی که کلی لیسیده
بود (البه ازین نونیا بودا) به آقای شمس آرا تعارف کردن آقا ی شمس آرا هم به ما. منم گفتم نه ممنونم نههههههههههههههههههه. بعد راننده گفت بستیایه
دقت عالین(مام گیجو منگ بودیم فک کردیم میگه بستینی هاش دقت میاره.خخخ) منم گفتم بله عالی بودنش ماله زنبور هایی هس که تو ویترینشون کندو
ساختن. آقای شمس آرا هم گفتن عجب پس واسه همین بستی هارو نخوردین. خلاصه رسیدیم هتل . وقتی پیتده شدیم آقای شمس آرا پرسیدن کیک و
کجا بذاریم مام گفتیم تو یخچال رستوران بهتره بعد گفتن بذارید تو یخچال اتاق مردا. گفتیم نه امنیت نداره. خلاصه ایشون داشتن میرفتن کیکو بذارن که ما
یهو خانواده فاطی ااینا رو که اونام اومده بودن مشهدو واسمون غذای حضرت آورده بودنو دیدیم. آقای شمس آرا اومدن برگردن عقبو نیگا کنن که پاشون
به یه پله داشت گیر میکرد و کیک بیفته که از سر همگیمون گذشت.خلاصه با خوانواده ی آقابابابیی سلام احوال پرسی کردیمو تو لابی نشستیم. مامانه
فاطی پرسید به دونه خانواده خوبه؟ مام گفتیم اون که صد البته. بعد مامانه فاطی گفتن نیگا بیا بچه بزرگ کن. که آقای شمس آرا هم گفتن مام که 100
ساله بدونه خانواده میایم یه چیز دیگس. دوباره مامانه فاطی گفتن بیا بچه بزرگ کن. کلا در حال بچه بزرگ کردن بودیم که ما و مائده و زهرا یادمون افتاد
چیپسو پفک نخریدیم. ادامش تو پست بعدی
