ســـــــــــربنـــــــــــدتــــــــــــ را بـــــــــزن
ای تـــــــــــمام دلخوشــــــــی حســـــــــــین
سلام دوستان عزیز
ممنون که وبلاگ من رو برگزیدید
خوشحال میشیم با نظرات و نقد هاتون کمک به بهتر شدن وبلاگ بکنید
لطفا اگه خواستید شعری رو در جایی استفاده کنید قبلش به من اطلاع بدید. ذکر
بدون نام نویسنده شرعا حرام هست
نظر خصوصی لطفا نذارید
خانوما آزادن ولی آقایون خواهشا شئونات اسلامی رو در نظراتتتون رعایت کنید
گروه اشعار آئینی اقایان : گروه قانونمند با اشعار غنی همراه با شاعران خوب اصفهان
https://telegram.me/joinchat/ADZVvAGkWNAnP1_hznwMZg
گروه اشعار آئینی خانم ها:
https://telegram.me/joinchat/ADZVvAI6eN4QX-meCz3tng
آیدی اینستاگرام بنده:tasnimrrr
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
بعد از مدت ها که نبودم
برگشتم تا یه چیز هایی رو بگم
حس میکنم حرفایی رو که میزنم باید خودم برم تو زندگیم دنبالش بگردم تا شاید برای شماهم مورد قبول باشه
این حرف هایی رو که میزنم شاید قسمت و روزی تو بوده که زده بشه
تو این چند مدت اتفاقات زیادی برای من و زندگیم و باورهام افتاد
اتفاقاتی که شاید مسیر زندگیم رو تغییر داد
مشکلات این دوره زمونه خیلی متفاوت شده
ما واقعا مردم خییلی خییلی پر توان و پر صبری هستیم که تو این دوره تونستیم دووم بیاریم
ولی این ما نیستیم که این تحمل رو صاحبش باشیم
بهمون داده شده
واقعا سخته بخوای توی دنیایی زندگی کنی که تموم مشکلات و سختی های دوره های قبل واسه عصر تو اتفاق بیفته
قحطی
جنگ
فساد
ظلم
همه چی . تمام تیرگی ها وسیاهی هایی که دور زندگیامونو گرفته
تموم رنگ سیاه ظلمی که دور زندگی هامون تیرگیش پرسه میزنه
خاصیته تیرگی و سیاهی انرژی منفی هست که به زندگیمون میده
و هرروز ما داریم تو محیط آلوده ی پر از ظلم وفساد زندگی می کنیم. اونوقت میخواید که حال روحی هممون خوب باشه؟
بگذریم
میخواستم بگم که کلا آخرالزمانی هستیم
نگه داشتن ایمان مثل نگه داشتن آتیش کف دست میمونه
تویی که دلت پاکه و امام زمانت رو دوستش داری
حالت بد نباشه اگر زندگیت سختی داره
حالت بد نباشه اگر توزندگیت به مشکل بر میخوری
تو آخرالزمان ، زمان تربیت محبان امام هستش
مطمین باش اگر الان زندگیت واست سخت تر از قبل شده
میخوان تربیتت کنن
میخوان بسازنت
میخوان شخصیتت چکش بخوره. سفت و محکم بشی. این زمان و من اسمشو میذارم زمان تربیت فشرده!
دلت و گره بزن به آقا کمکت میکنن
اقا امام حسین می فرماین که نمک غذاتونم از ما بخواید
میونه همه ی زندگیتون گه گاهی هم یاد امام زمانمون کنیم
چیکار دارن میکنن. غصه ی کدوم شیعیانو دارن میخورن؟ این ظلم و کشتارو میبینن ، چطور دووم میارن؟ اصلن بین ناهارو شامت یاد مولات میکنی ؟
یادشون میکنی که اصلا کجا هستن ،چیزی میخورن؟ یا مدام دارن غصه شیعیان مظلوم رو میخورن؟
بخدا مولامون هم انسانن مثل ماهان
ما یه ظلم کوچیک و که میشنویم چه حالی میشیم؟ اونوقت مولامون...
بمیرم
آقامون خیلی غریبن
خیلی
سلام
چیزی ندارم بگم
فقط یک شعر میذارم
دوباره یک قدم جلوترو
دوباره یک نگاه عقب
دوباره یک قدم جلوترو
دوباره یک نگاه عقب
دوباره یک "مین " جلوترو
نوزاد ، صدای گریه
و دست و پایی که پدر پیوندش زد
و سکوت دستگاه
که ملافه ی سفید مادر ، گواهش بود
تو
چشم هات را ببند
پرچم
تابوت
و پدری که لقمه پیچش کردند
عبور تو به جدول که بیفتد
پات می لغزد
و پدری که پیش پیش
پایش به اجاره ی مین درآمد
تسنیم
سلام دوستان عزیز
طاعاتتون قبول باشه ان شاءالله
راستش نظرات رو که میخوندم یه سوال بزرگ برام پیش اومد
برام قابل درک نیس. امامی که نداریمش تو جمع و از ولایت ظاهریش محرومیم و مثل بقیه اماامان نیستنشون چرا باید ما دغدغه داشته باشیم که یارشون بشیم؟ چرا بخوایم یار کسی باشیم برای کسی بجنگیم که ما از بودنش محرومیم. مارو از لطف به این بزرگی محروم کردن. چه بسا خیلیامونم از ولایت معنویشونم محرومیم. مثل همین محبت و علاقه بهشون. محبت و علاقه رو به هرکس که بخوان میدن. اما...
آدم دوست داره برای کسی تلاش کنه خودسازی کنه آماده بشه که دوستش داشته باشه . وقتی تو زندگیم بهم ثابت نشده که دوستم داره چرا باید برای کسی تلاش کنم که کاری نکرده حتی محبتشو بهم نشونن بده؟
درمورد پست قبل خیلیا از امید گفتن. امید وقتیه که به مفهوم اون قضیه رسیده باشی و هر اتفاقیم بیفته تو به اون قضیه اعتمادو اطمینان داری. امید وقتی درست میشه که نسبت به چیزی یا شخصی اطمینان داشته باشی. نمیشه به یک نفر همینطوری گفت امید داشته باش. باید اون رو به یقین در مورد اون قضیه برسونیم تا امید پیدا کنه
یه حرفی دوستم میزد: میگفت توی ماه رمضون دست شیطونه بسته ست. فقط آدم میمونه و نفسش. وقتی توی این ماه همیشه حس کنی دور تری از خدا و حس کنی خیلی کشش معنویات نداری. کشش بندگی نداری. خیلی حال قرآن خوندن نداری. و.... تازه میفهمی اون دوست داشتن ها، کار تو نبوده... کار خودت نبوده... کار شیطون لعنتی بوده... که یه جورایی کمکمت میکرده تا یه چیز بدتر به دست بیاره! خود بینی!!!!!
برام جالب بود. ولی حس من یکم متفاوت تره. انگار در روح رو بسته باشن و خفه شده باشه. انگار نمیدونم زیر اب رفتید تالا و حس سکوت و هیچ کس نبودن رو زیر آب حس کردید؟ الان دقیقن همونطورم. میگند شب قدر. ولی نمیفهمم ینی چی؟ جالبه برام که خدا مگه نمیگه گناهاتونو حتی وقتی نماز باتوجه بخونید توبه کنیدو به هزار بهانه ی دیگه میبخشه.اونوقت شب قدر بریم کلی بیدار بمونیم گریه کنیم قسم بدیم همرو که گناهمون رو ببخشن؟ گناهایی که با هزار تا کار دیگم بخشیده میشن؟ پس چرا شب قدر رو میگن بریدو خیلی مهمه ؟ خدا مگه همینطوریم اگر مخلصانه ازش بخوایم چیزیو بهمون نمیده؟ اصن پاشم برای دوسه تا خواسته برم ضجه بزنم قسم بدم قرانو ائمه رو که بهم این چیزو بدین واقعا زشت نیست؟
نظر شما واقعا چیه؟
سلام
طاعات و عباداتتون مورد قبول حق باشه
همین روزا قول میدم به وبلاگ همه ی دوستانی که لطف داشتنو دارن سر بزنم. یه مقدار درگیرم. دعا بفرمایید
و اما چیزی که این چن روزه باش درگیر بودم وشاید برای شما هم پیش اومده باشه . داستان جالبیه
این چند روزه درگیر خودم و دوگانگیا یا حتی سردرگمی های زندگیم بودم. میخواستم دربارش خودم به نتیجه برسم باورش کنم تا بعد بیام بگم تا حالت شعاری نباشه
این چند روز درگیر بودم. که شب قدر برم ؟ نرم؟ راستش یجور زدگی از دین یا همون دلخوری داشتم
چند سال علامت سوالایی ته دلم جمع شده که چرا اینطور شد ؟حکمتش چیه.؟ تو دلم رسوب کرده بود
مثل یجور دلخوری. وفقط هرروز با دلم و عشق ردشون میکردم و فراموششون میکردم. اما واقعا الان به مرحله ای رسیده بودم که میخواستم همه جوره درکش کنم.برام غیر قابل فهم شده بود که برم اشک بریزم، بخوام وتوبه کنم. اما اگر نتیجه ای که چن ساله نمیبینمو باز نگیرم چی؟ اگر هرروزم مثل قبل باشه چی؟ پس کجای زندگیم میخواد خدا خودشو نشون بده؟
حس میکنم و میکردم که خدا فقط حالتی داره که ازم میخواد اینکارو بکنم اونکارو نکنم اما خودش کی میخواد نشون بده که دوستمه همدممه مایه ی آرامشمه نه اینکه چشمم گریونو دلم از دست بنده هاشو خودش شکسته باشه
هنوزم اینارو نفهمیدمو درک نکردم
اما حس میکنم بازم باید امید داشته باشم
حس میکنم بخاطر پایدار بودنو پوچ نبودنه زندگیمم که شده باید امید داشته باشم
باید تحمل کنم. باید رو بعضی چیزا چشامو ببندم
شاید، خدا هیچ وقت نخواست که منو تو ماورایه طبیعتش حتی با یه خواب وارد حریمه پر رمزو رازش کنه. یا حداقل قلبمو با اینکه جواب سوالامو ندونسم ، ارومش کنه
اما میبینم دارم زندگیمو پوچ میکنم. چون همه ی زندگیم منتهی میشه به خدا. تموم کارام خواسته هام منتهی میشه به خدا. تموم خواسته هامو کمک های زندگیمو فقط انگار عادت دارم که اونه میتونه حل کنه
گاهی باید چشماتو ببندی بغضتو فرو ببری و صبر کنی. خیلی چیزارو نمیفهمی اما چاره ای جز امید صبر و فراموش کردنشون نداری. مگر اینکه معجزه بشه
حلال کنید. همه ی کسانی که میشناسن یا منو نمیشناسن. و خیلی خیلی دعام کنید.
ممنونم
