حضرت علی (ع)

 

شعر سپید است

اما

هم قافیه دارد

هم ردیف!

ردیف هایش غائبند هنوز

آن هم به یاد جمعه ها!

با هم دعوا میکنند

سطر هایم

و در اخر

قافیه را شهید می کنند

قطره خونی از قافیه چکید

موضوع را نوشت علی

برگه ها خونی شد

و دست من گلگون

انگار که عاشورایی است

از هر کجا خون می دمد

حتی فرق حضرت!

تمام شیر ها ی دنیا حلال شده است

وقتی

تمامش را به علی هدیه کردند!

دنیا هنوز به امامش اقتدا کرده است

در سجده مانده است

و نمازش را تنها با نام

قائم آل محمد بلند می شود

ادامه میدهد

دوباره به سجده می رود

شعر را تمام می کنم

و شما را شاعر

تنها با این حرف

خدا کند

بر فرق نماز هایمان نزنیم

علی به خاطرش خون داده است

کشورم

 

قطع کردند

جنگل های کشورم را

و به جایش زمین خاک گونه اش را

تخته های چوبی زدند

تا وقتی

پا در کشورم می گذارند

صدای تق تق کفش هایشان بپیچد